عوارض قرص های ضد انعقاد خون وارفارین

اگر از قرص وارفارین استفاده میکنید بخوانید   با دلگرم همراه باشید تا در موردقرص...

 

با دلگرم همراه باشید تا در موردقرص وارفارین و مضرات استفاده از قرص وارفارین بیشتر بدانید.

 

 

وارفارین (Warfarin) یا کمادین (Coumadin) چیست؟

 

قرص وارفارین؛ ضدانعقاد خون

گاهی به داروهای ضدانعقاد نظیر وارفارین، رقیق‌کننده خون گفته می‌شود، در حالی که در واقع این داروها خون را رقیق نمی‌کنند. اگر لخته‌ای وجود داشته باشد، وارفارین آن را حل نمی‌کند، بلکه از بزرگ شدن آن و در نتیجه بروز مشکلات جدی‌تر جلوگیری می‌کند. این دارو در موارد گوناگونی مانند مشکلات قلبی، ریوی و رگ‌های خونی مصرف می‌شود.

 

 

 

 

دستورات مصرف وارفارین

 

• وارفارین معمولا روزی یک نوبت مصرف می‌شود. مهم است که هر روز در ساعت معینی خورده شود. هیچ گاه بیش از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستور پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به محض آن که به یاد آوردید مصرفش کنید. اگر تا روز بعد متوجه آن نشدید، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی معمول‌تان بازگردید.
• مقدار دارو را دو برابر نکنید که ممکن است موجب خونریزی شود. هر نوبت که دارو را مصرف می‌کنید، روی یک برگه علامتی بگذارید تا دچار اشتباه نشوید. پیش از هماهنگی با پزشکتان، وارفارین را قطع نکنید. مهم است که به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
• در حین مصرف این دارو مکرراً باید آزمایش خون داده شود تا سرعت لخته شدن خون اندازه گیری شود. پزشک بر اساس سرعت لخته‌شدن خون، مقدار وارفارین را تعیین می‌کند، تا در حالی که از لخته شدن خون جلوگیری می‌شود، خطر خونریزی خودبه‌خودی وجود نداشته باشد

 

 

وارفارین را در چه زمان مصرف کنم؟

 

مهم‌ترین نکته در باره مصرف قرص وارفارین، خوردن دارو در وقت معین است به طوری که فراموش نشود. زمان ایده ال مصرف دارو "عصر " است.

قرص وارفارین یکی از داروهای ضد لخته شدن (آنتی کواگولان) است که توانایی خون برای تشکیل لخته را کاهش میدهد.

 

 

 

مکانیسم اثر داروی وارفارین

 

اختلال در متابولیسم ویتامین کا در کبد .

هدف از درمان با عوامل ضد انعقادی چون وارفارین پیشگیری از تشکیل لخته خون جدید یا گسترش لخته خون (ترومبوز) در مواردی است که احتمال تشکیل لخته خون در بدن بالاست (مثل: ریتم نامنظم قلب(AF)، بیماریهای دریچه ای قلب و دریچه مصنوعی) یا برای درمان لخته ای که نابجا در بدن ایجاد شده است(مثل: آمبولی ریه و تشکیل لخته در وریدهای عمقی ساق پا و ...) می باشد .

وارفارین جلوی لخته شدن خون را می گیرد، بنابراین از مشکلات ناشی از تشکیل لخته در رگ های خونی پیشگیری می کند اما اگر لخته ای وجود داشته باشد، وارفارین آن را حل نمی کند، بلکه از بزرگ شدن آن جلوگیری می کند و شاید با این فرصت ایجاد شده به سیستم ترومبولیز (حل کننده لخته) طبیعی بدن اجازه این کار را بدهد.

مهمترین مسئله در مصرف وارفارین حفظ سطح درمانی دارو در خون است. سطح خونی درمانی و سمی در وارفارین نزدیک هم است . اگر سطح دارو در خون خیلی پائین باشد علارغم مصرف دارو، احتمال لخته شدن خون وجود دارد و چنانچه سطح خونی دارو بالا باشد احتمال خونریزی وجود دارد.

سطح خونی وارفارین با تستی بنام PT و INR کنترل میشود که این میزان ممکن است با توجه شرایط بیماری شما و نظر پزشک شما متفاوت باشد. اغلب INR معادل ۳-۲ نشانگر سطح درمانی وارفارین است مگر در موارد دریچه مصنوعی میترال یا برخی شرایط بالینی پرخطر که تا ۵/۳ بالا میبرند.

INR کمتر از ۱٫۸ نشان میدهد که خون شما انعقاد پذیری بالا دارد و شما ممکن است در معرض تشکیل لخته قرار بگیرید، در این حالت پزشک معالج شما مقدار دارو را افزایش میدهد. در موارد INR بالاتر ازسطح درمانی خطر خونریزی وجود دارد و پزشک معالج شما باید مقدار دارو را کم کند.

مقدار وارفارین را نمی توان مثل سایر داروها بر اساس سن و وزن بدن تعیین کرد. مقدار داروی مورد نیاز در افراد مختلف بسیار متفاوت بوده و به شدت وابسته به قدرت متابولیسم این دارو در بدن است.(مثلا در یک بیمار با یک چهارم قرص یک روز درمیان و در بیمار دیگر با بیش از دو قرص در روز به هدف درمانی میرسیم) پس در حین مصرف این دارو باید مکرراً آزمایش خون (PT- INR) داده شود تا سرعت لخته شدن خون اندازه گیری شود.

پزشک براساس سرعت لخته شدن خون مقدار وارفارین را تعیین می کند تا در حالی که از لخته شدن خون جلوگیری می شود، خطر خونریزی خودبه خودی وجود نداشته باشد.

درکسانی که وارفارین را تازه شروع میکنند INR ممکن است سطح متغیری داشته باشد از اینرو کنترل مکرر سطح INR هر چند روز تا رسیدن آن به سطحی ثابت لازم است و بعد از آن تقریبا هر ماه یکبار ضروری است مگر پزشک معالج نظر دیگری داشته باشد.

 

مکانیسم اثر ، جذب و دفع :

 

روش مصرف وارفارین به صورت خوراکی است . همانند سایر ضد انعقادها ی خوراکی به سرعت و به طور کامل از دستگاه گوارش جذب می شود و به طور گسترده ای ( تا بیش از ۹۹% ) با پروتئین های پلاسما بویژه آلبومین باند می شود .

وارفارین در کبد بوسیله آنزیمهای میکروزومال کبدی متابولیزه می شود و به صورت متابولیتهای غیر فعال از بدن دفع می شود .

دو راه دفعی که درصد زیادی را شامل می شود از طریق ادرار و مدفوع است . در افرادیکه اختلال کار کبد یا کلیه دارند این دارو می تواند خطرات جدی از جمله خونریزیهای شدید را به دنبال داشته باشد . وارفارین در سنتز کبدی فاکتورهای انعقادی وابسته به ویتامین k شامل فاکتورهای ۲،۷ ، ۹ ، ۱۰ دخالت می کند .

وارفارین به عنوان یک ضد انعقاد در پیشگیری از تشکیل لخته دخالت دارد و هیچ اثر درمانی روی لخته های تشکیل شده ندارد و عوارض ایجاد شده ناشی از ایسکمی بافتی را بر طرف نمی کند . شروع اثر وارفارین پس از چند ساعت آغاز می شود ولی ممکن است دامنه ای از حدود نیم روز تا سه روز هم در بر داشته باشد . نیمه عمر آن ۲-۱٫۵ روز می باشد .

مقدار پلاسمایی وارفارین حدود ۴ ساعت پس از مصرف به ماکزیمم می رسد . مدت اثر آن طولانی می باشد و از ۵-۲ روز متغییر می باشد .

اندیکاسیون مصرف دارو : در موارد متعددی کاربرد دارو شامل ترومبوز وریدهای عمقی ( DVT ) ، بیمارانیکه دریچه مصنوعی دارند ، آمبولی ریه ، پیشگیری از ترومبوآمبولی بویژه در افرادیکه دچار ایسکمی و MI شده اند یا در افرادیکه فیبرولاسیون دهلیزی AF دارند . وارفارین بویژه در MI از نوع قدامی جهت پیشگیری از تشکیل ترومبوآمبولی تجویز می شود .

 

 

 

لزوم مراجعه به پزشک در صورت مشاهده کبودي در بدن

 

بروز خونريزي يا کبودي بدون علت در مصرف کنندگان وارفارين مي تواند نشان دهنده مصرف بيش از حد اين دارو باشد و به همين دليل بيماران بايد به پزشک مراجعه کنند تا مقدار آن را با توجه به شرايط فرد تنظيم کنند.

 

 

عوارض مصرف قرص وارفارین

 

نکروز پوستي از عوارض مصرف وارفارين

 

 نکروز پوستي به صورت ايجاد نواحي قرمز تيره يا سياه در پوست از ديگر عارضه هاي نادر مصرف اين نوع دارو است که درصورت مشاهده بايد به پزشک مراجعه شود.

 بيماراني که وارفارين مصرف مي کنند بايد در صورت شروع مصرف داروي جديد حتي ساده ترين دارو ها مانند استامينوفن، ايبوپروفن و مولتي ويتامين ها هم با پزشک خود مشورت کنند زيرا احتمال بروز تداخل و افزايش خطر خونريزي در آنها وجود دارد.

 

 

دوز مصرفی وارفارین

 

قطعا در بیمارانیکه مشکلات زمینه ای دارند یا در افرادیکه سن بالاتری دارند دارو با دوز پایین تر شروع می شود و با احتیاط بیشتر مصرف می شود .

موارد دیگر مصرف وارفارین نیز شامل پروفیلاکسی ترومبوآمبولی مکرر مغزی ، درمان حملات گذرای ایسکمیک ( TIA ) و جلوگیری از خطر ایجاد ترومبوز و انسدادرگ در بیماران CABG ( بای پاس کرونر ) می باشد.

 

 

عوارض جانبی قرص وارفارین

 

هنگام مصرف دارو، در صورت بروز هر یک از علایم نادر ولی جدی زیر، مصرف وارفارین را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:

• کبودی یا درد انگشتان پا
• ادرار کدر یا تیره و یا ادرار کردن مشکل یا دردنا
• زخم یا لکه‌های سفید در دهان
• گلودرد ، تب و لرز
• ورم پا و ساق پا
• خستگی ‌
• افزایش وزن غیرعادی 
• زردی چشم‌ها یا پوست

 

 

هنگام مصرف وارفارین، هر گونه علامتی از خونریزی خارجی مثل خونریزی از لثه‌ها هنگام مسواک‌زدن، کبودی وسیع بدون ضربه، خون دماغ، خونریزی شدید و غیرعادی از بریدگی‌ها، خونریزی شدید و غیرعادی هنگام عادت ماهانه داشتید، حتما به پزشک مراجعه کنید

علایم خونریزی داخلی عبارتند از: درد معده یا شکم، درد پشت، ادرار خونی، مدفوع سیاه و قیری، سرفه خونی، درد، خشکی یا تورم مفصلی، استفراغ خونی یا حاوی مواد غذایی در یک زمینه قهوه‌ای.

 

 

موارد احتیاط در مصرف قرص وارفارین

 

در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف وارفارین، پزشکتان را مطلع سازید، زیرا همه این‌ها احتمال خونریزی را افزایش می‌دهند:

• حساسیت به وارفارین و سایر داروهای ضد انعقاد، یا هر نوع ماده غذایی، رنگ خوراکی ، یا دارو
• بارداری یا شیردهی
• مصرف داروهای دیگر، به ویژه آنتی‌بیوتیک (کلرامفنیکل، اریترومایسین، ریفامپین)، داروهای ضد سرطان، داروهای ضد تشنج (کاربامازپین، فنی‌توئین)، داروهای ضد پلاکت (دیپریدامول) ، داروهای ضد تیروئید (پروپیل تیواوراسیل ‌،متی‌مازول) ، سایمتیدین ، داروهای قلبی ‌(آمیودارون ‌، کینیدین)، داروهای نقرس ‌(آلوپورینول)، هورمون‌ها (استروژن، قرص‌های ضدبارداری، استروئیدها، آندروژن‌ها)، داروهای پایین آورنده کلسترول ‌(کلستیرامین، کلوفیبرات، جم فیبروزیل)، مترونیدازول، داروهای ضددیابت خوراکی، مسکن‌ها (مثل ایندومتاسین، مفنامیک‌اسید)، داروهای خواب، یا ویتامین K و نیز مصرف داروهای گیاهی نظیر جوز هندی
• سابقه یا ابتلا به هر نوع بیماری
• زایمان اخیر
• سقوط یا ضربه به سر یا بدن
• تبی که چندین روز طول کشیده باشد
• خونریزی شدید هنگام عادت ماهانه
• استفاده از "آی یو دی"
• جراحی شامل کارهای دندانپزشکی ‌
• اسهال شدید
• بی‌حسی نخاعی، یا پرتودرمانی با اشعه ایکس

 

 

 

عوارض احتمالی در مصرف قرص وارفارین

 

• ریزش مو و بثورات پوستی ، زخم یا لکه‌های سفید در دهان؛ گلودرد، خستگی؛ یا زردی چشم‌ها یا پوست.
• سکته مغزی : با استفاده از وارفارین احتمال سکته مغزی از نوع خونریزی‌‌دهنده (هموراژیک) افزایش می یابد. اما این امر به معنای آن نیست که باید وارفارین را کنار گذاشت زیرا در مطالعات متعدد اثباط شده است که عوارض وارفارین به مراتب کمتر از خطرات بیماری اولیه است. مصرف وارفارین در سالمندان (بالاتر از ۸۰ سال) با خطر بیشتر خونریزی مغزی همراه است.
• اما حتی با درنظرگرفتن خطر خونریزی، وارفارین نسبت به آسپیرین در درمان آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی ارجحیت دارد. درآریتمی قلبی فیبریلاسیون دهلیزی به کار می‌رود که در آن دو حفره فوقانی قلب نمی توانند به طور موثر منقبض شوند، و در نتیجه این وضعیت، مبتلایان را در معرض لخته‌‌شدن خون در داخل دهلیز قلب وامکان کنده شدن لخته و فرستاده‌شدن این لخته‌ها به درون شریان‌های مغز، و ایجاد سکته مغزی ناشی از اشکال در خونرسانی (سکته ایسکمیک) می‌شود.

 

 گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم

مرجان امینی

 

 

+ 1 - 0