کاوشگر "MAVEN" ناسا که از سال 2013 تا کنون به بررسی مریخ می‌پردازد، موفق به ثبت تصاویری از سیاره سرخ شده که تاکنون دیده نشده است.

کهکشان راه شیری مدتهای طولانی وجود داشته است. سن کهکشان ما تقریبأ ۱۳٫۶ میلیارد سال است که ۲۰۰ میلیون سال پس از بیگ بنگ متولد شده است. اما کهکشان ما چگونه به اینجا رسیده؟ عکس های کودکی کهکشان راه شیری چگونه است؟ موقعیت ما درون کهکشان کجاست و چه چیزهایی درون این کهکشان مارپیچی نهفته است؟

اول اینکه، همیشه ستارگان در جهان وجود نداشتند و کهکشان راه شیری نیز برای همیشه وجود نداشته است. پس از اینکه جهان کمی خنک شد، گاز به طور یکنواخت پخش شد. بی نظمی های کوچک باعث شدند گازها به توده های بزرگ و بزرگتر تبدیل شوند، سپس حرارت دیده و در نهایت سوخت هسته ای را برای ستارگان فراهم کردند. ستارگان شروع به جذب یکدیگر کردند تا گروه های بزرگتر ستاره ای را تشکیل دهند. قدیمی ترین گروه ستارگان، خوشه های کروی نامیده می شوند و برخی از این خوشه ها در کهکشان راه شیری بسیار بسیار قدیمی هستند.

اگر چه قدمت تمام ستارگان در کهکشان راه شیری به جهانِ بسیار کهن بر نمی گردد. اما کهکشان راه شیری بیش از ۷ ستاره در سال تولید می کند. کهکشان راه شیری اغلب کهکشانِ «هم نوع خوار» نامیده می شود زیرا در حین شکل گیری اش کهکشان های کوچکتر را بلعیده و با خودش ادغام کرده و بدین صورت بیشترین جرم خود را بدست آورده است. ستاره شناسان تصور می کنند که بسیاری از کهکشان های بزرگتر نیز به همین صورت به اندازه ی امروزی خود رسیده اند.

کهکشان راه شیری در مرکز خود نوار ضخیمی از ستارگان را جای داده و از بازوهای مارپیچی ستاره ای تشکیل شده است. خورشید و اجرام منظومه ی شمسی در «صفحه ی باریک» کهکشان ما قرار دارند. در تابستان، در یک مکان شفاف همراه با آسمان ِ تاریک شب، می توانید یک نوار درخشان نامنظم را پیدا کنید. باستانیان آن را به نواری از شیر که در آسمان ریخته شده تشبیه کردند.

کهکشان راه شیری در مرکز نوار ضخیمی از ستارگان از بازوهای مارپیچی ستاره تشکیل شده است

امروزه می دانیم که این نوار نور در واقع تابشی ترکیبی از میلیون ها ستاره ی بیشمار در صفحه ی مسطحِ کهکشان راه شیری یعنی خانه ی کیهانی ما است. راه شیری یک کهکشان مارپیچی است، بنابراین از بالا به شکل یک چرخ دنده است. این چرخ دنده تقریبأ ۱۰۰ هزار سال نوری قطر دارد، اما فقط تقریبأ ۲ هزار سال نوری ضخامت دارد، در نتیجه یک صفحه ی باریک را تشکیل می دهد. خورشید ما تقریبأ ۲۷ هزار سال نوری تا مرکز کهکشان فاصله دارد.

گردآوری دانش ما از ساختار کهکشان راه شیری قرن ها به طول انجامید و ستاره شناسان امروزه همچنان اطلاعات جدید را کسب می کنند. در قرن هجدهم، ویلیام هرشل بیان کرد که خورشید در یک صفحه ی چرخشی از ستارگان قرار دارد. از آنجایی که نوار کهکشان شیری در سراسر آسمان درخشان است، هرشل پیشنهاد داد که خورشید در وسط آن قرار دارد. چیزی که هرشل نمی دانست این است که کهکشان ما مملو از گرد و غبار است. عناصری مثل سیلیکون، کربن و آهن در مرکز ستارگان ساخته شده و سپس در فضا در زندگی ستارگان آزاد شده اند. گرد و غبار دید ما را تار می کنند. مشکل مثل این است که در یک روز مه آلود در جنگل گم شده باشید. می توانید درختان زیادی را در تمام جهات مشاهده کنید، اما هیچ مسیری را تا دوردست نمی توانید نظاره کنید.

خوشبختانه، گرد و غبار در صفحه ی کهکشان راه شیری متمرکز شده است. این صفحه با یک هاله ی کروی احاطه شده که نسبتأ عاری از گرد و غبار است. اما این هاله تقریبأ شامل ۲۰۰ خوشه ی ستاره ای کروی است که همگی گروه هایی توپ مانند از صدها هزار ستاره را تشکیل می دهند. در سال ۱۹۱۷، هارلو شاپلی بیان کرد که بیشتر خوشه های کروی در یک طرف آسمان قرار دارند. بر این اساس، وی پیشنهاد داد که خوشید در نزدیکی لبه ی صفحه ی کهکشان قرار دارد. وی استدلال کرد که هاله ی کروی در مرکز صفحه ی کهکشان راه شیری قرار دارد. یعنی از نقطه نظرِ خارج از مرکز، ستارگان بیشتری را در یک طرف آسمان مشاهده می کنیم.

علی رغم این موفقیت، ابعاد کهکشان راه شیری و ایده های دقیقی از ساختار آن بخوبی شناخته نشدند. بیشتر اطلاعات مدرن پس از شروع کار با رادیو تلسکوپ ها و اخترشناسی مادون قرمز بدست آمدند. علت ساده است. امواج رادیویی و مادون قرمز نیز همانند نور مرئی نوعی از انرژی هستند، اما طول موج بلندتری دارند. این طول موج ها از گرد و غبار در کهکشان راه شیری عبور می کنند، بنابراین می توانند به تلسکوپ های مادون قرمز و رادیویی بر روی زمین برسند. بخاطر داشته باشید که در یک روز مه آلود، چراغ های جلوی خودروی شما زمان سختی را سپری می کنند و در مه نفوذ می کنند، اما رادیوی خودرو بخوبی کار می کند.

نجوم رادیویی اولین کلیدِ جدید را برای مطالعه ی صفحه ی کهکشان راه شیری ارائه داد. همه چیز در کهکشان به دور صفحه ی مرکزی می چرخد. اجرامی که به مرکز نزدیکتر هستند سریعتر از اجرام دورتر می چرخند. بنابراین، با اندازه گیری حرکات بسیاری از ابرهای گازی و گرد و غبار، ستاره شناسان رادیویی اولین دیدِ تیره و تار از ساختار صفحه ی کهکشان راه شیری را به ما ارائه دادند.

امروزه می دانیم که این صفحه ی کهکشانی شامل ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد ستاره است. یک سیاهچاله شاید چهار میلیون بار پرجرم تر از خورشید در مرکز کهکشان راه شیری واقع شده، سیاهچاله با ستارگان غول پیکر، ابرهای گرد و غبار و میدان های مغناطیسی احاطه شده که مرکز را به یک مکان پویا تبدیل کرده است. ماده ی تشکیل دهنده ی اصلی کهکشان «مادۀ تاریک» نامرئی است که در هاله نفوذ می کند و چند صد هزار سال نوری در تمام جهات گسترده شده است. این ماده فقط از طریق قطب گرانشی اش در ابرهای گازی و ستارگان مرئی کهکشان راه شیری ظاهر می شود. ماده ی تاریک حدود ۹۰ درصد از مجموع جرم کهکشان راه شیری را تشکیل داده و البته ناشناخته است، اما تلاش برای رمزگشایی آن همچنان ادامه دارد.

منبع: بیتوته 

دانشمندان با بررسی مسائل ناشناخته پیرامون تاریخ اولیه پوسته زمین توانستند سن دقیق قدیمی ترین واحد سنگی را که به ۴٫۰۲ میلیارد سال پیش بر می گردد، بدست آورند. یافته ها حاکی از آن است که زمین در سال های نخست تولدش توسط یک سطح پوسته مانند اقیانوسی تحت پوشش قرار گرفته بود.

یافته های محققان دانشگاه آلبرتا نشان می دهد که زمین در سال های نخست توسط یک سطح پوسته مانند اقیانوسی تحت پوشش قرار گرفته بود. جس رمنیک محقق ارشد گفت: این یافته اطلاعات بسیار مهمی در خصوص نحوه‌ی شکل گیری اولین قاره ها، ارائه می دهد. ما مجبوریم تمامی داده های مربوطه را به دلیل قدمت زیاد نمونه ها به دقت مورد بررسی قرار دهیم. داده های اندکی حول اتفاقاتی که در آن سال ها روی زمین به وقوع می پیوست، در دست می باشد. در واقع، سه نقطه روی کره زمین وجود دارد که در آنها آثاری از سنگ ها و مواد معدنی با قدمت بیش از چهار میلیارد سال مشاهده شده است. این نقاط عبارتند از: بخش شمالی کبک در کانادا، دانه های ریز معدنی در غرب استرالیا، فرآیند شکل گیری سنگ در بخش های شمال غربی کانادا از جمله نقاطی هستند مورد مطالعه قرار گرفتند.

پیداست که قدیمی ترین سنگ ها در حدود چهار میلیارد سال قبل به وجود آمدند، اما دگرگونی های منحصر بفرد روی سنگ رمنیک نشان از وجود دانه های سیلیکات زیکونیوم دارد، پس جای شکی در مورد زمان شکل گیری آن باقی نمی ماند. نمونه مورد مطالعه به هنگام تحقیقات میدانی دکتر تام چاکو در ۳۰۰ کیلومتری شمال یلونایف یافت شد. رمنیک اخیراً دوره دکتری خود را در دانشگاه آلبرتا به پایان رساند. وی همچنین در موسسه علوم کارنگی شهر واشنگتن مشغول به فعالیت میباشد.

رمنیک گفت: سیلیکات زیکونیوم نه تنها اطلاعاتی درباره قدمت در اختیار ما گذاشته بلکه سایر اطلاعات ژئوشیمیایی مورد استفاده در این مقاله را هم فراهم آورده است. سنگ ها و سیلیکات زیکونیوم منبع اطلاعاتی مهمی برشمرده می شوند. سیلیکات زیکونیوم آثار شیمیایی اش را حفظ کرده و حاوی یک سری اطلاعات سنی می باشد که رویدادهای زمینی تاثیری روی آنها نمی گذارد. علاوه بر این، خود سنگ اطلاعات شیمیایی دارد که سیلیکات زیکونیوم از آن بی بهره است.

نمونه هایی از قدیمی ترین سنگ زمین که سن آن بطور دقیق محاسبه شد

وی در توضیحاتش به این نکته اشاره کرد که خاصیت شیمیایی خود سنگ ها مشابه سنگ هایی است که امروزه در ایسلند شکل می گیرند و البته میان پوسته اقیانوسی و قاره ای انتقال می یابد. در حقیقت، ایسلند به عنوان قیاسی برای نحوه ی ایجاد پوسته های قاره ای در نظر گرفته می شود. “رمنیک” اعلام کرد: «ما سنگ را به منظور تجزیه و تحلیل آثار شیمیایی بررسی کردیم تا به شیوه تاثیرگذاری ماگما بر سنگ های پیرامون دست یابیم. همچنین تا زمان سرد شدن ماگما، سنگ های اطراف آن ذوب شده اند. ما شواهدی دال بر وقوع این رویداد در اختیار داریم.»

“رمنیک” معتقد است که عدم وجود آثار پوسته قاره ای در این سنگ، پرسش های بسیاری را مطرح می کند. یکی از بزرگترین چالش های پیش روی زمین شناسان این است که با نگاه به گذشته ی زمین، کمیت و کیفیت شواهد موجود تقلیل می یابد. زمین پیوسته خود را بازیابی می کند. پوسته تغییر شکل داده و ذوب می گردد و در طی این فرآیندها، شواهد تاریخی کارآیی خود را از دست می دهند. وجود قاره ها در بالای آب که در معرض اتمسفر قرار دارند، پیامدهای بزرگی بر خاصیت شیمیایی اتمسفر، وجود و یا عدم وجود حیات اعمال می کند. تعداد قاره ها تأثیر شیمیایی شگرفی بر فعالیت های زیرزمینی (هسته و گوشته) و فعالیت های سطح زمین (اتمسفر و بیوسفر) می گذارد. بازخوردهای پیوسته ای میان شیمی و زمین شناسی وجود دارد. گرچه مسائل ناشناخته بسیاری باید مورد کاوش قرار گیرند، اما این تنها یک نمونه از همه آن چیزهایی است که پیچیدگی هایی را در پی دارد.

منبع : بیتوته 

همراه ما باشید تا چند نکته کلیدی در خصوص شارژ موبایل و تبلت را به شما بگوییم.
عمر باتری گجت های الکترونیکی همراه امروز، خصوصا گوشی های موبایل بسیار پایین است و فعلا هیچ راهی تا ارائه یک تکنولوژی جدید و انقلابی برای رفع این مشکل نیست اما همین میزان عمر باتری نیز در صورت عدم توجه به برخی نکات می تواند کمتر از روزهای اولیه استفاده از دستگاه باشد.

در این گزارش می خواهیم نکاتی را در مورد شارژ صحیح باتری گوشی ها به شما گوش زد کنیم که در سلامت باتری و عدم کاهش عمر و عملکرد آن بسیار تاثیر گذار است.

۱ – اول اینکه سعی کنید همیشه گوشی خود را در دمایی مناسب قرار دهید. همانطور که باید غذا را در محیطی با دمای متناسب گذاشت، از باتری گوشی هم می بایست به همین روش مراقبت کرد. وجه مشترک مواذ غذایی با باتری گوشی در این است که غذا اگر در سرما باشد بهتر حفظ می شود و سالم می ماند، در حقیقت باتری هم همین است، اگر در شرایط آب و هوایی سرد باشد عملکرد بهتری از خود نشان خواهد داد. پس حتی الامکان سعی کنید از قرار دادن گوشی تان در معرض حرارت جلوگیری نمایید.

۲ – برای خیلی ها این تعبیر غلط جا افتاده است که حتما باید گوشی از ۰ تا ۱۰۰ شارژ شود، باز هم روی عبارت تعبیر غلط تاکید می کنم. بله این درست است که گفته می شود باتری های لیونی اغلب باید از ۵۰ درصد به بالا پر باشند تا شرایطی استاندارد را به کاربر ارائه دهند و چنانچه زیر ۵۰ درصد باشند شاید خیلی اعتباری به آن ها نباشد، اما این اصلا درست نیست که گوشی هر بار از ۰ به ۱۰۰ شارژ شود، این روش کاملا غلط است و به باتری آسیب می رساند.

۳ – برای باتری های گوشی، بهترین حالت این است که نگذارید زیر ۲۰ درصد شوند ودر طول روز آن ها را از بین ۴۰ تا ۸۰ درصد شارژ کنید.

۴ – متخصصین بر این باورند که یک گوشی را تنها باید یک بار در ماه از ۰ تا ۱۰۰ شارژ کرد و نه بیشتر. پس اگر تا به حال این کار را انجام می دادید، به خاطر سلامتی باتری گوشیتان هم که شده این عادت را از سر بیاندازید چون برایتان گران تمام می شود.

۵ – سوال دیگری که زیاد پرسیده می شود این است که آیا اینکه گوشی از شب تا صبح به شارژ است برای باتری ضرر دارد یا خیر. پاسخ بله است، البته که وقتی شارژ گوشی به ۱۰۰ می رسد و از آن زمان به بعد تا صبح چندین ساعت به شارژ است دچار مشکل می شود. اکنون خیلی از گوشی ها هستند که وقتی باتری گوشی تا ۱۰۰ پر می شود، عملیات شارژ متوقف می گردد اما به دارندگان آن دسته از گوشی هایی هم که چنین قابلیتی ندارند توصیه می کنیم که همیشه گوشی خود را تا پیش از رسیدن شب به شارژ متعادلی برسانند، طوریکه مطمئن باشند تا ساعتی که می خواهند صبح از خواب بیدار شوند گوشی روشن می ماند. در شارژ ماندن گوشی از شب تا صبح یک ریسک بزرگ است.

۶ – بگوییم اگر هم مجبور بودید گوشی را شب به شارژ بزنید و به هر دلیلی یادتان رفت آن را از شارژ دربیاورید، دست کم قاب یا پوشش محافظی را از روی گوشی خود جدا کنید چون خطر سوختن یا انفجار گوشی هم به آن اضافه می شود.

۷ – برای سالم ماندن باتری گوشی تان سعی کنید از شارژر اولیه گوشی خود که از ابتدا در جعبه بوده است استفاده کنید و اگر خراب شده یا آن را گم کرده اید برای خرید یکی مثل آن به نمایندگی برند گوشی خود مراجعه کنید. شارژرهای تقلبی یا با نام های غیر می توانند شدیدا سلامت باتری گوشی شما را به خطر بیاندازند، هر چند برخی شرکتهای طرف سوم شارژرهای تایید شده سازگار با گوشی ها را ارئه می دهند پس استفاده از آن ها مانعی ندارد.

۸ – در طول روز هم توصیه می شود نگذارید باتری گوشی تا ۱۰۰ پر شود و همیشه آن را گهگاه به شارژ بزنید تا کم کم شارژ شود. این تایید شده است که هیچ ایرادی ندارد اگر در طی روز گوشی خود را چندین بار پلاگ و آنپلاگ کنید.

۹- هیچ ایرادی ندارد اگر گوشی خود را به شارژ زده اید و در همان حال از آن برای ارسال پیام، تماشای ویدیو یا عکس گرفتن و غیره استفاده می کنید.

شاید فکر می کردید تا به حال گوشی خود را صحیح شارژ می کردید اما نکاتی که ما اشاره کردیم ممکن است معیارهای چندین و چند ساله تان را به هم ریخته باشد اما هیچ وقت هیچ چیز دیر نیست، امیدواریم از اکنون با کمک از موارد بالا بتوانید صاحبانی مسئول تر برای گوشی های خود باشید.

منبع : بیتوته