با علت های دزدی کودکان آشنا شوید
بهداشت و سلامتی
با علت های دزدی کودکان آشنا شوید یک پزشک سلامت روان گفت: سخت‌گیری‌های بیش...
با علت های دزدی کودکان آشنا شوید
یک پزشک سلامت روان گفت: سخت‌گیری‌های بیش از حد والدین نسبت به کودکان، شلوغ بودن محیط خانواده و مشترک شدن وسایل میان اعضای خانواده به گونه‌ای که کودک احساس کمبود کند، می‌تواند علل دزدی کودکان باشد.چیت‌ساز با بیان اینکه دزدی کردن کودکان عملی بسیار شایع است، اظهار کرد: البته در گروه‌های سنی مختلف مفهوم برداشتن یا دزدی کردن از وسایل دیگران متفاوت است.
وی با بیان اینکه اگر دزدی در کودکان کمتر از سه سال انجام شود از اهمیت چندانی برخوردار نیست، افزود: چون این عمل به صورت اتفاقی انجام شده، حتی تا پنج سالگی نیز به دلیل اینکه حس مالکیت در کودکان ایجاد نشده، این امر یک عمل عادی است و نمی‌توانیم بیان کنیم که کودک از روی قصد و نیت قبلی این عمل را انجام داده است.چیت ساز با بیان اینکه نباید در برخورد با کودک کلمه "دزدی" را بکار ببریم، خاطر نشان کرد: از سن پنج سالگی کودک مفهوم مالکیت را درک می‌کند و می‌فهمد که مثلا این شی متعلق به خود اوست و اگر اقدام به دزدی کرد باید بفهمد که دزدی کار نادرستی است.
وی با بیان اینکه معمولا دزدی کردن کودکان با دروغگویی به صورت هم زمان روی می‌دهد، اضافه کرد: کودک به دلیل اینکه می‌ترسد والدین او را دعوا کنند اقدام به دروغگویی می‌کند.پزشک سلامت روان ادامه داد: مهمترین کاری که والدین در خانه یا مربیان در مدرسه باید انجام دهند این است که سریعا به دنبال علت این اقدام کودک باشند و انگیزه انجام دزدی کودکان را پیگیری کنند که چرا این عمل اتفاق افتاده است.
چیت‌ساز با بیان اینکه اگر این اتفاق در خانه روی دهد معمولا کودک سراغ کیف مادر می‌رود افزود: به ندرت روی می‌دهد که کودک سراغ کیف پدر، خواهر و یا برادر برود، اما اگر مشاهده کنیم کودکی به صورت مرتب از کیف مادر دزدی می‌کند به این معنی است که ارتباط ناسالمی میان کودک و مادر ایجاد شده و ممکن است این عمل پاسخی به پرخاشگری‌های مادر و یا به نوعی انتقام از او باشد.این پزشک سلامت روان با بیان اینکه اگر این عمل در مدرسه روی دهد معمولا به علت تاثیر گروه هم سن‌سالان است اضافه کرد: معمولا دزدی چه در خانه و چه در مدرسه به صورت هوشیارانه اتفاق می‌افتد.
اگر دزدی در کودکان کمتر از سه سال انجام شود از اهمیت چندانی برخوردار نیست وی با بیان اینکه حتی ممکن است این عمل توسط یک کودک کند ذهن و یا کم هوش به صورت ناخودآگاه انجام شود افزود: ممکن است یکی از علل دیگر انجام این عمل این باشد که این عمل به صورت عادی در میان اعضای خانواده وجود داشته باشد بدین صورت که خواهر یا برادر و یا حتی والدین این عمل را انجام می‌دهند.
این پزشک سلامت روان با بیان اینکه یکی از علل دیگر اقدام به دزدی کودکان بی توجهی والدین نسبت به نیازهای کودک است، اضافه کرد: برای نمونه کودکانی که والدین آنها از یکدیگر جدا شدند و یا والدین آنها هر دو شاغل هستند ممکن است که بیشتر این حالت در آنها مشاهده شود.برداشتن یک وسیله با قرض گرفتن آن متفاوت استچیت ساز تصریح کرد: والدین شاغل وقت کمتری برای کودکان صرف می‌کنند و ممکن است در کودکان والدین شاغلی که به کار خود بیشتر از فرزندان اهمیت می‌دهند این عمل بیشتر مشاهده شود.
وی ادامه داد: سخت گیری‌های بیش از حد والدین نسبت به کودکان، شلوغ بودن محیط خانواده و مشترک شدن وسایل میان اعضای خانواده به گونه‌ای که کودک احساس کمبود کند نیز می‌تواند از علل دزدی کودکان باشد.این پزشک سلامت روان با بیان اینکه گاهی اوقات کودک و نوجوان از برقراری یک ارتباط مناسب با دوستان و همکلاسی‌های خود برخوردار نیست و با برداشتن یک شی از آنها قصد باج دادن به آنها را دارد
تا آنها را دوست خود کند، خاطر نشان کرد: گاهی اوقات می‌بینیم که فرد برای خرید وسایل مورد نیاز برای مدرسه نیازمند پول است که از روی اجبار اقدام به برداشتن پول دیگران می‌کند.چیت ساز با بیان اینکه علت دیگر در عملی شدن دزدی کودکان، حس حسادت یا رقابت در کودکان است، افزود: حسادت و یا رقابت در صورتی که زیاد شود می‌تواند از علل دزدی در کودکان کردن باشد.
وی با بیان اینکه دزدی کودکان بیشتر در دختر بچه‌ها مشاهده می‌شود، گفت: طبقه اقتصادی خانواده در عملی شدن این حرکت مهم نیست، بدین معنا که به همان اندازه که در کودکان طبقه فقیر این امر مشاهده می‌شود در کودکان طبقه ثروتمند نیز مشاهده می‌شود و فرقی از لحاظ طبقه اجتماعی در میان کودکان وجود ندارد.
این پزشک سلامت روان با بیان اینکه از جمله علل مهم پیشگیری از دزدی کودکان روبرو نشدن با خشم و توهین با کودک است، اضافه کرد: باید اشتباه بودن کار کودک را برای او توضیح دهیم و مفهوم مالکیت را به او یاد دهیم و توضیح دهیم که در صورت نیاز به هر وسیله‌ای از والدین خود کمک بگیرد.
چیت ساز با بیان اینکه اگر کودک کار خوبی انجام داد حتما او باید را تشویق کنیم، گفت: باید به کودک یاد دهیم که برداشتن یک وسیله با قرض گرفتن آن متفاوت است.وی با بیان اینکه اقدام اشتباهی که بیشتر والدین انجام می‌دهند این است که کودک را وادار به قسم خوردن می کنند، ادامه داد: این عمل منجر می‌شود تا کودک یاد بگیرد چگونه ماجرا را انکار کند.
این پزشک سلامت روان با اشاره به اینکه نباید کودک را در یک جمع سرزنش کرد، خاطر نشان کرد: معمولا مربیان مهد و مدرسه فکر می‌کنند باید پلیس را در جریان کار قرار دهند که این امر اقدام اشتباهی است، بلکه باید کودک را به روان پزشک معرفی کرد.چیت‌ساز تصریح کرد: روان پزشک با مشاوره و گفت‌وگو با فرد علت‌های اقدام دزدی کودکان را می‌فهمد و در صورتی که اختلال شخصیتی در فرد مشاهده شود باید درمان اختلال شخصیت انجام گیرد.
منشأ دزدی چیست؟
منشأ دزدی در کودکان وبزرگسالان یکی نیست. برای هر گروه از آنها انگیزه‌ها و موجبات و علل گوناگونی دارد. ولی آنچه از نظر کلی می‌توان در این زمینه ذکر کرد، توجه به اصل لذتجویی در تملک و تصاحب آن چیزی است که مورد علاقه فرد است و از راه‌های ساده و ممکن از نظر او بدست نمی‌آید. منشأ آن از دید دیگر، می‌تواند محرومیت باشد. حتی محرومیتی ساده از غذا، بستنی و شکلاتی می‌تواند او را به دزدی وادارد. به خصوص محرومیت‌های دوران کودکی و عدم احساس ارضا و اشباع در این امر نقشی اساسی دارد.
علل دزدی
الف- نیازهای مادی:
محرومیت‌ها و نداشتن‌ها.
ب- علل عاطفی:
محرومیت از محبت و نوازش که موجب اضطراب می‌شود و دزدی طفل سبب سکون او می‌شود.عدم احساس تأمین امنیت برای خشونتی که درباره‌اش اعمال می‌شود.انتقام از والدین یا دیگران به هر علتی که باشد.
ج- علل روانی:
بسیاری از دزدی‌ها دارای جنبه روانی هستند. دیدن جنس مورد علاقه کودک و عدم دسترسی به آن محرکی می‌شود برای دزدی او.تقلید از الگوها و نمونه‌هایی که از طریق رسانه‌ها دیده یا شنیده است.رفع اضطراب روانی نوعی اعتراض و نشان دادن عصیان و طغیان خود و توانایی خویش.رغبت روانی به داشتن اشیاء پر زرق و برق که دزدی بنظر او بهترین و تنها راه است و...
با دزدی کودکان چه باید بکنیم؟
بهترین برخورد با چنین مسأله‌ای، برداشتن گام‌هایی حساب شده برای آموزش صداقت و درستکاری و تصحیح این رفتار ناشایست است . شما نباید در برابر این مسأله بیش از حد لازم عکس‌العمل نشان دهید، همان طور که نباید ازکنار آن به سادگی بگذرید.به کودکان اصل مالکیت را بیاموزید.معنی خریدن را برای کودک توضیح دهید. به کودک بفهمانید برای داشتن هر چیزی باید پول پرداخت کنند.
مفهوم مالکیت را به کودک آموزش دهید. به کودک یاد بدهید که چیزهایی را که مال اوست از چیزهایی که به او تعلق ندارد، تشخیص دهد.درباره اعمال کودک با او بحث کنید. اگر بچه کوچکی چیزی را که مال او نیست، برداشت، با او صحبت کنید و به او بگویید: اگر کسی چیزی را که مال توست بدون اجازه بردارد، چه احساسی خواهی داشت؟ از او بخواهید چیزی را که برداشته است،
به صاحبش برگرداند؛ ولی از آنجا که عذرخواهی برای کودکان کار مشکلی است، او را مجبور نکنید بار اول عذرخواهی کند، ولی به او بگویید دفعه بعد باید بگوید معذرت می‌خواهم. به او آموزش دهید وقتی شیئی را می‌بیند و می‌خواهد آن را داشته باشد، اول از شما یا هر کس دیگر سئوال کند که آیا می‌تواند آن را بردارد یا نه!
عذر خواهی را به کودک یاد بدهید. این کار برای کودکان سخت است اما این کار را با تمرین انجام دهید. مثلا با کودک خود، نمایش کوتاهی اجرا کنید و در آن از کودک عذرخواهی استفاده کنید.به کودک یاد بدهید در برابر وسوسه‌ها مقاومت کند. همه بچه‌ها باید یاد بگیرند وقتی وسوسه می‌شوند تا هر چیزی را که می‌خواهند داشته باشند یا آن را بردارند، بتوانند خود را کنترل کنند
.نام کاری را که کودک انجام می‌دهد به او بگویید. وقتی کودک چیزی را که به او تعلق ندارد ازجایی برمی‌دارد، به سرعت با او برخورد کنید؛ یعنی به محض اینکه توانستید در یک موقعیت مناسب با او صحبت کنید. به کودک بگویید باید آن شیء را به صاحبش برگرداند. باید به بچه بزرگتر که می‌تواند تفاوت بین خریدن را با برداشتن شیئی که مال او نیست،
تشخیص دهد، بگویید که این کار دزدی است! از او نپرسید که آیا چیزی را که در جیبش پیدا کرده‌اید، او برداشته یا نه. از او نپرسید چرا؟ ولی با لحن جدی و خونسرد به اوبگویید: تو این را دزدیده‌ای! و این حرف را به محض آنکه از قضیه آگاه شدید، بگویید. به کودک القا نکنید که «بچه بدی است» باید به کودک فهمانده شود که «کارش» ناپسند بوده است.
پیآمدهای منفی را به کار گیرید. جیغ و داد و موعظه‌های طولانی برای این رفتار برخوردهای صحیحی نیست؛ برای کودکان پیآمدهای واقعی لازم است تا یاد بگیرند دزدی، خلافی بسیار جدی است. کودکان باید یاد بگیرند که جبران کنند.به کودک، در مقابل رفتار درستش پاداش دهید.بر کارهای کودک نظارت داشته باشید.سعی کنید کودک را در مقابل جمع تنبیه نکنید و به شخصیت او در مقابل دیگران توهین نکنید.
گردآوری: مجله ی اینترنتی دلگرم
+ 0 - 0
