مراقبت از رابطه زناشویی   

این موضوعی بسیار مهم است. رابطه ها اهمیت دارند به خاطر آرامش و آسایش ما. در اغلب موارد تنها زمانی به اهمیت رابطه ها پی می بریم که با مسائل و مشکلات روبرو می شویم. در مورد سلامتی نیز همین طور است. قدر سلامتی را زمانی می دانیم که به بیماری مبتلا شویم.

بنابراین بهتر این است که برای داشتن روابطی سالم و موفقیت آمیز هم برنامه ریزی داشته باشیم. این برنامه ریزی می تواند با اقدام به کسب اطلاعات و آموزه هایی همراه باشد. آموزه هایی که بخشی از آنها با تحقیقات پژوهشگران درباره فهم عوامل موثر در به وجود آمدن یک زندگی زناشویی پایدار همراه با خوشبختی، همراه هستند.

نکته مهم این است که اغلب اوقات مشکلات و موارد تکراری مطرح هستند که اغلب زوجین در ارتباط با همین موارد دچار مشکل شده اند.مواردی که مربوط به رابطه دو نفره زن و شوهر هستند و معمولا موضوع پیچیده ای نیستند اما می توانند نقطه اغازی برای شروع مشکلات باشند.بنابراین لازم است برای دستیابی به ارتباطی سالم و شایسته، مواردی را همواره در نظر داشته باشیم.

عشق برای ما چه معنایی دارد؟

برای عشق به اندازه ماسه های ساحل دریا، معنی وجود دارد. از"عشق"، یعنی هرگز مجبور به درخواست بخشش نشدن" تا "عشق، یعنی برای دیگران زیستن". فیلسوفان، نویسندگان و دانشمندان از نژادها و رنگ های مختلف کوشیده اند این مفهوم درخشنده را معنی کنند.

با معانی ارائه شده از سوی آنان نمی توان کار زیادی انجام داد. جالب است که یک بار برای تفریح هم که شده معنای عشق را در سایت گوگل جستجو کنید. احتمالا این کار بسیار خسته کننده خواهد بود چون عشق به گونه ای مطلق وجود ندارد. مثلا آنچه یک نوجوان در دوران بلوغ از واژه عشق برداشت می کند بسیار متفاوت است با زوجی سی و چند ساله که در ماه عسل به سر می برند و البته احساس یک زوج با چهل سال زندگی مشترک هم بسیار متفاوت است از دو نمونه مذکور نسبت به عشق.ما همه اینها را عشق می نامیم.
بر اساس نتایج پژوهش های روان شناسانه ی رابرت اشتنبرگ از دانشگاه معروف یل، عشق، امیزه ای است از صمیمیت، شور، اشتیاق و وابستگی.

صمیمیت: بیانگر نزدیک بودن عاطفی و احساسی است و ستون اصلی عشق به شمار می رود. صمیمیت به اهستگی ایجاد می شود و نقش عمیقی در زندگی دارد.

شور و اشتیاق: جنبه فیزیولوژیکی و مسرت بخش رابطه است. بسیار اتفاق می افتد که یک رابطه درست با همین جنبه اغاز می شود. هرچند که شور و اشتیاق برای همیشه باقی نمی ماند حتی اگر خود، خواهان آن باشیم.

وابستگی: به یک فرد و تصمیم گیری اگاهانه به زندگی کردن با او برای مدت طولانی، ستون سوم عشق است. این جنبه نیز به طور معمول در آغاز یک رابطه هنوز وجود ندارد و- اگر ایجاد شود- دارای روندی بسیار آهسته است.
از ترکیب این سه جز، انواع گوناگون عشق به وجود می آید.

 برای عشق به اندازه ماسه های ساحل دریا، معنی وجود دارد

آیا هر کسی تصوری متفاوت از عشق دارد و آیا این امر روابط را با مشکل روبرو می کند؟

میزان اهمیتی که افراد مختلف برای صمیمیت، شور و اشتیاق و وابستگی به شریک زندگی قائل هستند، میتواند متفاوت باشد و بدین ترتیب آنچه با عشق ارتباط دارد نیز، چنین است. این مطلب ممکن است به بروز سو تفاهم ها و مشکلاتی در روابط منجر شود. از این رو جا دارد توصیه شود که از خود بپرسیم تصور شخصی مان از عشق بزرگ چیست و این تصور را با تصوری که شریک زندگی مان از آن دارد، مقایسه کنیم.

نوعی نگاه روانشناسانه به عشق

می گویند عشق آمدنی بود نه آموختنی. می گوییم خیر، عشق هم مانند هر پدیده دیگری در زندگی می تواند و باید مورد شناسایی و ارزیابی قرار گیرد. می گویند عشق کور است. می گوئیم عشق کور نیست. ما کوریم که نمی توانیم شکل کاذب آن را از نوع واقعی تشخیص دهیم چون دانشی در این باره کسب نکرده ایم و آنقدر از عشق بی اطلاعیم که وقتی به سراغمان آمد راه حفظ و نگهداری آن را بلد نیستیم.

به هر حال عشق ورزیدن هم سبکی دارد و فنی و تکنیکی و تاکتیکی. ابعاد، انواع، عناصر و محتوی تشکیل دهنده عشق قابل بررسی و طبقه بندی است. چه بهتر که این رموز و فنون را یاد بگیریم تا دل نبندیم به آن که شایستگی دلبندی ما را ندارد و در کنار خود حفظ کنیم آن را که شایسته ترین همسفر ماست و از روی غفلت و نا آگاهی و نادانی او را از خود نرانیم. برخلاف آن که می گویند عشق گوهری زیبا نیست که وقتی مالک آن شدی به سرمنزل مقصود رسیده باشی و آن را به حال خود رها کنی. عشق بذر و نهالی است که با دو دست کاشته می شود و وقتی کاشته شد عاشق و معشوق هر دو باید در حفظ آن بکوشند تا ببالد و رشد کند وگرنه پژمرده و زرد می شود و می میرد.

منبع : بیتوته 

 حتما شنیده اید که از اولش هر طور رفتار کنید، همان طور باید ادامه بدهید. این جمله خیلی وقت ها صادق است. از جمله در ازدواج. ازدواج با همه پیچیدگی هایی که دارد، مثل یک نهال تازه است که اگر درست به آن سمت و سو ندهید، تکیه گاه مناسب برایش نسازید، مسیر رشدش را کنترل نکنید، ممکن است نتیجه دلخواهتان را نگیرید.

اگر می خواهید ازدواج سالم و موفقی داشته باشید باید حواستان را خوب جمع کنید و سنگ بنای زندگی تان را درست بگذارید. این سنگ بنا چیزی به جز انتخاب همسر مناسب است. داریم از دوران بعد از عقد صحبت می کنیم که همه چیز شفاف و روشن شده، شما زن و شوهر هستید و حالا باید مسیر زندگی تان را بسازید.

به تفاوت ها توجه کنید

بخشی از تفاوت های شما و همسرتان به جنسیتتان برمی گردد. زن ها و مردها تفاوت های اساسی دارند که صرف نظر از تجربه و تربیت شان، آنها را از هم جدا می کند. نسبت به جنس مخالف اطلاعات به دست بیاورید و یاد بگیرید که کجاها اختلاف نظرهای شما ناشی از تفاوت های جنسیتی تان است و کجاها مربوط به تفکراتتان. تفاوت های فکر و عقیده قابل حل هستند اما تفاوت های ناشی از جنسیت (مثل کل نگری مردان و جزءنگری زنان، نتیجه گرایی مردان و فرایند گرایی زنان و...) هضم نمی شوند، فقط با درک متقابل پذیرفته می شوند.

مسئولیت ها را تقسیم کنید

اگر از همان ابتدای زندگی مشترک مسئولیت ها و وظایفتان را تعیین و تقسیم نکنید، تا پایان عمر باید با آشفتگی، انتظارات برآورده نشده و تنش زندگی کنید. خیلی مهم است که از همان ابتدای زندگی مشترک، مشخص کنید که هر کدام از شما چه وظایفی در زندگی دارند، چطور باید به دیگری کمک کنند، درآمدهای خانم و آقا چطور در زندگی صرف یا پس انداز شود، مسئولیت رسیدگی به امور خانه چطور تقسیم شود و.... تکلیفتان را با این ها مشخص کنید تا بعدها، احساس نکنید که یکی از شما بیش از حد مسئولیت به دوش گرفته و دیگری بیش از حد سرویس گیرنده است. این تقسیم مسئولیت، نه تنها در مقام حرف که در عمل هم باید رعایت شود.

روش دعوا کردن را تعریف کنید

در هر زندگی مشترکی تنش و دعوا اتفاق می افتد. مهم این است که توانایی مدیریت این تنش ها را داشته باشید. قواعد دعوای خودتان را مشخص کنید. مثلا قرار بگذارید که هیچ گاه یک روز کامل قهر نباشید، موقع عصبانیت، آن کسی که کمتر عصبانی است سکوت کند، موقع دعوا حتما یکی از شما اتاق را ترک کند تا دو طرف آرام شوند، در بحث و جدل به هیچ وجه حرف گذشته ها یا حرف خانواده های یکدیگر را پیش نکشید و...

حد و مرزهای خانوادگی تان را تعیین کنید

اوایل زندگی مشترک، دختر و پسر هنوز به طور کامل از خانواده های خود مستقل نشده اند. از سوی دیگر، خانواده ها به بهانه این که دختر و پسر کم تجربه هستند سعی دارند در تصمیم گیری های آنها اثرگذار باشند. دختر و پسر هم گاهی به دلیل این که نیاز به این حمایت ها دارند یا هنوز خود را به قدر کافی توانمند نمی بینند، راه را برای دخالت والدین باز می کنند. اما اگر با همین فرمان جلو بروید و از همان ابتدا، هویت خانواده دو نفره خود را تعیین نکنید هیچ وقت نمی توانید خانواده خود را شکل دهید. برای آنکه هویت زندگی مشترکتان را تعریف کنید باید در تصمیم گیری ها مستقل باشید. مشورت کنید اما تصمیم نهایی را خودتان دو نفر بگیرید. علایق خود را در زندگی تان پیاده کنید، شبکه ارتباطی جدید برای خود تعریف کنید (مثلا دوستان و خانواده جدید) و نشان دهید که مستقل شده اید. مهم تر از همه این که وابستگی مالی تان را به خانواده ها قطع کنید تا استقلال شما به رسمیت شناخته شود.

منبع : بیتوته 

 ۵ دلیل برای اینکه همسرتان را مقدم بر والدین تان بدانید.

اینکه همسرتان در راس لیست اولویت‌هایتان حتی بالاتر از پدر و مادرتان باشد، برای موفقیت زندگی زناشویی‌تان الزامی است. البته این به آن معنا نیست که پدر و مادرتان را دوست نداشته باشید و به آنها احترام نگذارید. فقط به این معنی است که همسرتان باید مقدم بر آنها باشد.

ازخودگذشتگی و سرسپردگی برای همسر برای موفقیت هر ازدواجی الزامی است.

برای شکوفایی یک ازدواج، هم مرد و هم زن باید از خانه پدر و مادرشان بیرون بیایند و زندگی‌شان را با هم در یک خانه جدید شروع کنند. از آن لحظه باید به فرد شماره یک زندگی همدیگر تبدیل شوند. این به آن معنا نیست که نباید مراقب والدینشان باشند یا به آنها توجه کنند، فقط به این معنی است که اولویت اول زندگی‌هایشان باید از والدین به همسرشان تغییر کند.

در زیر به دلایل‌ آن اشاره می‌کنیم:

۱. نشاندهنده احترامی است که برای همسرتان قائلید.

وقتی همسرتان بداند که برای شما قبل از والدینتان است، پیوند زناشویی عمیق‌تری بین شما ایجاد خواهد شد. اگز زنی به جای اینکه مستقیم با همسرش حرف بزند، برای مشاوره مرتب پیش والدین خود برود، حس بی‌اعتمادی ایجاد خواهد شد. درمورد مرد هم همینطور است. اگر مثل یک زوج درمورد مشکلاتتان با هم حرف بزنید و با هم به دنبال راه‌حل باشید، ازدواجتان مستحکم‌تر خواهد شد. می‌توان با والدین مشورت کرد، ولی بهتر است در زمانی باشد که هر دو شما حضور داشته باشید نه اینکه پشت سر هم حرف بزنید. البته این به آن معنا نیست که نمی‌توانید زمانی را به تنهایی با والدینتان دردودل کنید، به این معنی است که رفتن پیش والدین برای چاره‌جویی نباید اولین واکنش یا واکنش عادی شما باشد.

۲. به همسر و والدینتان نشان می‌دهد که ازدواج محکم و باثباتی دارید.

اگر یکی از دو طرف یا هر دو آنها عادت داشته باشد که مدام پیش والدینش برود و درمورد همسرش شکایت کند، ازدواجتان خراب خواهد شد. مادر دختر جوانی مدام خصوصیات منفی همسر دخترش را از زبان او می‌شنید، نه خصوصیات بد بزرگ چیزهای کوچکی مثل نامرتب بودن، زیاد تماشا کردن تلویزیون و از این قبیل. وقتی این اتفاق می‌افتد، والدینتان تصور خواهند کرد که با یک بازنده ازدواج کرده‌اید، حتی بااینکه خصوصیات فوق‌العاده‌ای دارد که عاشق آن هستید. اگر بخاطر شکایت‌ها و بدگویی‌های مداوم شما، والدینتان تصویر بدی از همسرتان پیدا کنند، ممکن است نتوانند مشاوره خوبی به شما بدهند و حتی تشویقتان کنند که ترکش کنید. این مسئله به جز درمواردی که واقعاً کسی مورد آزار همسر خود باشد، می‌تواند برای ازدواجتان مخرب باشد. وقتی همسرتان را به اولویت اول زندگی‌تان تبدیل کنید، والدین و همسرتان متوجه خواهند شد که ازدواجتان تا چه اندازه برایتان مهم است.

ازخودگذشتگی و سرسپردگی برای همسر برای موفقیت هر ازدواجی الزامی است

۳. صمیمیت به مراتب قوی‌تری بین شما و همسرتان ایجاد خواهد کرد.

وقتی تمرکزتان روی همسرتان باشد، خواهید توانست نیازهای همدیگر را برآورده کنید. تقسیم عمیق افکار و تجربیات عشقی بین شما ایجاد خواهد کرد که به هیج ترتیب دیگری قابل تجربه نخواهد بود. چنین صمیمیتی در یک رابطه به مراتب صمیمی‌تر را به روی شما باز خواهد کرد. اگر احساس نکنید که اولویت اول زندگی همسرتان هستید، صمیمیت واقعی برای شما قابل حصول نخواهد بود. اگر اجازه دهید که آن اولویت اول والدینتان باشد و نه همسرتان، رابطه‌تان صدمه خواهد دید. زنی تعریف می‌کرد که چطور مادرشوهرش هر شب قبل از خواب به شوهرش زنگ می‌زند. می‌گفت، «درست وقتی که بچه‌ها می‌خوابند و ما می‌توانیم زمانی را با هم تنها باشیم، تلفن زنگ می‌زند و مادرشوهرم است. یک شب که روی کاناپه همدیگر را بغل کرده بودیم، زنگ زد. می‌دانستیم کیست.

شوهرم همیشه احساس معذوریت می‌کند که باید تلفن را جواب دهد و این کار او آسیب زیادی به صمیمیت ما در ازدواج زده است.» این زوج مشکلشان را حل کردند و شوهر به مادرش گفت که آن زمان وقت خوبی برای زنگ زدن نیست و ساعت دیگری را با هم هماهنگ کردند که برای هر دو آنها خوب باشد. بیشتر والدین می‌خواهند که فرزندانشان زندگی‌های زناشویی خوبی داشته باشند و اگر چنین درخواست‌هایی از آنها شود، واکنش مثبتی به آن می‌دهند. این کار به آن زن نشان داد که تا چه اندازه برای همسرش اهمیت دارد. ایجاد مرز با والدین به صورتی که از محبت دو طرف کم نکند، لازم و مهم است. حفظ نزدیکی با والدین هم مهم است و اینکار را می‌توانید بدون به خطر انداختن ازدواجتان انجام دهید.

۴. وقتی اوضاع زندگی سخت می‌شود، می‌توانید روی همدیگر حساب کنید.

وقتی همدیگر را در راس لیست اولویت‌های خود قرار دهید، دیگر سوالی از وفاداری بر جا نخواهد ماند. زوجی درمورد زمانی که مرد شغل خود را از دست داده بود می‌گفتند. مرد می‌گفت، «همسرم همیشه کنارم بود و تشویقم می‌کرد. حتی وقتی بیزنسم شکست خورد، باز کنارم بود. می‌دانستم بااینکه ممکن است والدین و دوستانم بخاطر اینکه این ریسک را کرده بودم سرزنشم کنند، ولی او همیشه کنارم بود.» هیچکس خودش تصمیم به شکست خوردن نمی‌گیرد، ولی اگر این اتفاق بیفتد، آرامش‌بخش است که بدانید همسرتان برای انگیزه دادن به شما کنارتان است. این شامل چالش‌های دیگر زندگی هم می‌شود. وقتی برای همدیگر اولویت باشید، در سختی‌ها هم کنار هم خواهید ماند. همسر شما دستگاه حمایتی اصلی شماست. برخوردار بودن از عشق و حمایت والدین عالی است ولی در آخر این همسرتان است که هر روز کنارتان است.

۵. وقتی والدین‌تان به آخر عمر خود برسند، بودن همسرتان در کنارتان بسیار آرامش‌بخش خواهد بود.

قوی نگه داشتن رابطه‌ با همسرتان همه دلشکستگی‌های زندگی را برای شما آسان‌تر می‌کند، مخصوصاً این یکی. اگر در تمام مدت به والدینتان احترام می‌گذاشته‌اید و دوستشان داشتید و در عین حال همسرتان اولویت اصلی زندگی‌تان بوده باشد، خاطراتتان شیرین‌تر و ازدواجتان قوی‌تر خواهد بود.

احتیاط!
در تمام این موارد، به هیچ عنوان نباید پدر و مادرتان را از خودتان دور کنید. باید به ترتیبی آنها را در جریان زندگی‌تان قرار دهید که هم خودتان و هم همسرتان از آن راضی باشید. داشتن رابطه عاطفی با والدین برای استحکام خانواده الزامی است. شما و همسرتان می‌توانید در عین اولویت دادن به همدیگر، آن ارتباط را با والدینتان ایجاد کنید.

منبع : بیتوته 

چیزهای کمی در زندگی هست که انجامشان توام با استرس خواهد بود: اولین کارتان، گرفتن گواهینامه، فارغ‌التحصیل شدن و البته حرف زدن با عشقتان. اصلاً با عشق زندگی‌تان باید درباره چه حرف بزنید؟ مطمئناً دوست ندارید حرف زدنتان حوصله‌اش را سر ببرد ولی حتماً نمی‌خواهید که متوجه به هم خوردن عصبی دندان‌هایتان هم بشود.